Het is hier een tijdje heel stil geweest. We zaten namelijk met ons gezinnetje in een woelige en stressvolle periode. Het einde van het schooljaar, een periode wat jaarlijks voor extra druk zorgt bij mij, ging dit jaar gepaard met een (niet zo vanzelfsprekende) verhuis.
Van Kortrijk, volgens Nicolas het Berlijn aan de Leie, terug naar het Brugse Ommeland. Van een hippe, kunstzinnige, levendige stad naar het iets minder hippe, maar toch wel levendige Loppem. Nicolas liet zijn geboortestreek achter en ik keerde terug naar die van mij. We waren klaar voor die grote stap, samen, richting een nieuw avontuur.
Het appartement dat ik bijna 5 jaar geleden als vrijgezel op plan heb gekocht, liet heel lang op zich wachten. Er wordt mij vaak gevraagd hoe dit allemaal kan en wat er is fout gelopen. Helaas heb ik geen controle over de volledige situatie. Ik heb alles steeds zo goed als mogelijk opgevolgd, maar er gebeuren nu eenmaal zaken waar je geen vat op hebt. Ik heb de afgelopen jaren leren relativeren en leren leven van dag tot dag, in het moment. En weet je, eigenlijk heeft dit ook zo zijn voordelen. Zo is Maura er ook gekomen. Want blijven wachten om te leven tot het appartement was afgewerkt, bleek al lang geen optie meer. En ons kleintje heeft ons zoveel plezier en troost gegeven in de meest moeilijke, hectische en stressvolle situaties van de afgelopen maanden.
Ons stekje is zo goed als af, op enkele kleine details (zoals DEUREN 🤭) na. Maar ondertussen zijn we ons steeds meer aan het settelen en maken we het er heel gezellig. Ook is de vakantie nu volop bezig. Een periode van mindfulness en reflectie. Het ideale moment voor mij om de draad terug op te pikken. Mijn bloopers, blunders, maar ook ideeën en tips met jullie te delen, helpt mij om tot rust te komen. Tijd voor mezelf, mijn hoofdje leegmaken door te pennen.